19 July (Sat.)
ขณะนี้เวลาตี 3 (ตามเวลาบ้านเรา) มีประกาศว่ากำลังจะเสิรฟอาหารเช้า ต้องกินอีกแล้วเหรอเนี่ย ที่กินตะกี๊มันยังไม่ย่อยเลย อาหารที่เสริฟตอนนี้มาแบบชุดใหญ่ มี 2 แบบให้เลือก เอ็มเลือก Omelet + ไส้กรอก เชอรี่เลือกชุดปลา (อร่อยมาก ๆ) เป็นข้าวญี่ปุ่น แล้วก็มีขนมปัง โยเกริต ผลไม้ ชา น้ำผลไม้ หลับไปกินไปแล้วกันนะ
ขณะนี้เวลาตี 3 (ตามเวลาบ้านเรา) มีประกาศว่ากำลังจะเสิรฟอาหารเช้า ต้องกินอีกแล้วเหรอเนี่ย ที่กินตะกี๊มันยังไม่ย่อยเลย อาหารที่เสริฟตอนนี้มาแบบชุดใหญ่ มี 2 แบบให้เลือก เอ็มเลือก Omelet + ไส้กรอก เชอรี่เลือกชุดปลา (อร่อยมาก ๆ) เป็นข้าวญี่ปุ่น แล้วก็มีขนมปัง โยเกริต ผลไม้ ชา น้ำผลไม้ หลับไปกินไปแล้วกันนะ
และแล้วเราก็มีถึงสนามบินคันไซ ว้าว ๆ ๆ เรามาถึงแล้วเหรอเนี่ยยย ต้องนั่งรถไฟต่อเข้ามานิดหน่อย (ดีจังไม่ต้องเดิน) พอถึงด่านตรวจก็งงอีกแล้วคับท่าน จะมีเครื่องให้สแกนนิ้วมือ "โปรดวางนิ้วชี้ซ้าย-ขวา และกดลง" ง่า !!!
พอออกมาก็เจอเพื่อน ๆ ป๊ายืนรอพวกเราอยู่ ตอนนี้จำชื่อได้คนเดียว Tetsu Sang มารับเราหลายคนเลย ขับรถมา 3 คัน เลยแยกย้ายกันนั่ง กระเหรี่ยงเชอรี่ เอ็ม เจ๊วี พี่กอล์ฟ ไปนั่งรถคุณลุงใจดี 2 คน ที่เรียกพวกเราว่ากระเหรียงเพราะ
ในญี่ปุ่นเวลาเข้าทางด่วนเค้าจะไม่ต้อง "หยุด" เพื่อจ่ายเงินเหมือนบ้านเรา เค้าจะใช้ระบบเติมเงินใส่เครื่อง พอรถจะวิ่งผ่านจะมีระบบสแกน ดูดตังค์ไป ตัวกั้นก็จะเด้งขึ้น เรียกว่า "ECT" เรา 4 คนเห็นเค้าขับรถเร็วมากเหมือนจะชนตัวกั้นอยู่แล้ว เลยทั้งร้องและยกแขนยกขา ช่วยเบรคกันใหญ่ พอรถเราถึงมันก็เด้งขึ้นอย่างรวดเร็ว เฮ้อ!!!! นึกว่าจะขับรถชนไอ้เครื่องนี้ซะแ้ล้ว กระเหรี่ยงเอ้ยยยยย !!!
เรากำลังมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองเกียวโต ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ตอนขึ้นรถแรก ๆ กระเหรี่ยง แก๊งก็ตื่นตาตื่นใจกับ 2 ข้างทาง ไม่เกิน 40 นาทีทุกคนก็ไม่สามารถข่มตาได้ หลับสนิท
และแล้วก็มาถึงโรงแรม Urban Kyoto แต่ยังไม่สามารถ check in ได้เพราะเช้าเกิน (ปกติโรงแรมที่นี่เค้า check in กัน บ่าย 2) เลยไปทัวร์ วัด XXX และโรงงานทำเหล้าสาเก กัน กินข้าวที่ศาลเจ้า XXX อาหารหน้าตาสวยมาก ๆ ๆ ๆ แต่ว่ารสชาตบรรยายไม่ถูกเลย มัน !@#$%^&*)%$# เกินคำบรรยายจริง ๆ แต่พอออกจากร้านเห็นป้ายราคาแทบจะวิ่งกลับไปกินให้ให้หมด ชุดละ 2800 เยน แต่เราไม่ได้จ่ายตังค์เลย เค้าจะมาคิดรวบยวดทีหลังมั้ยเนี่ย ?
พอออกมาก็เจอเพื่อน ๆ ป๊ายืนรอพวกเราอยู่ ตอนนี้จำชื่อได้คนเดียว Tetsu Sang มารับเราหลายคนเลย ขับรถมา 3 คัน เลยแยกย้ายกันนั่ง กระเหรี่ยงเชอรี่ เอ็ม เจ๊วี พี่กอล์ฟ ไปนั่งรถคุณลุงใจดี 2 คน ที่เรียกพวกเราว่ากระเหรียงเพราะ
ในญี่ปุ่นเวลาเข้าทางด่วนเค้าจะไม่ต้อง "หยุด" เพื่อจ่ายเงินเหมือนบ้านเรา เค้าจะใช้ระบบเติมเงินใส่เครื่อง พอรถจะวิ่งผ่านจะมีระบบสแกน ดูดตังค์ไป ตัวกั้นก็จะเด้งขึ้น เรียกว่า "ECT" เรา 4 คนเห็นเค้าขับรถเร็วมากเหมือนจะชนตัวกั้นอยู่แล้ว เลยทั้งร้องและยกแขนยกขา ช่วยเบรคกันใหญ่ พอรถเราถึงมันก็เด้งขึ้นอย่างรวดเร็ว เฮ้อ!!!! นึกว่าจะขับรถชนไอ้เครื่องนี้ซะแ้ล้ว กระเหรี่ยงเอ้ยยยยย !!!
เรากำลังมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองเกียวโต ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ตอนขึ้นรถแรก ๆ กระเหรี่ยง แก๊งก็ตื่นตาตื่นใจกับ 2 ข้างทาง ไม่เกิน 40 นาทีทุกคนก็ไม่สามารถข่มตาได้ หลับสนิท
และแล้วก็มาถึงโรงแรม Urban Kyoto แต่ยังไม่สามารถ check in ได้เพราะเช้าเกิน (ปกติโรงแรมที่นี่เค้า check in กัน บ่าย 2) เลยไปทัวร์ วัด XXX และโรงงานทำเหล้าสาเก กัน กินข้าวที่ศาลเจ้า XXX อาหารหน้าตาสวยมาก ๆ ๆ ๆ แต่ว่ารสชาตบรรยายไม่ถูกเลย มัน !@#$%^&*)%$# เกินคำบรรยายจริง ๆ แต่พอออกจากร้านเห็นป้ายราคาแทบจะวิ่งกลับไปกินให้ให้หมด ชุดละ 2800 เยน แต่เราไม่ได้จ่ายตังค์เลย เค้าจะมาคิดรวบยวดทีหลังมั้ยเนี่ย ?
บ่าย ๆ เค้าพาพวกเราไปเที่ยวสถานี JR Kyoto ด้วย ใหญ่มาก ๆ เลย มีหลาย ๆ ห้างเดินทะลุกันได้ เดินจนเหนื่อย ได้ pocky man มา 1 กล่อง
เย็นนี้กินข้าวเย็นกันที่ร้านเพื่อนป๊า เป็นร้านอาหารแบบญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น อร่อยมาก กินเยอะมาก ๆ จนท้องแทบแตก
คืนนี้ไม่มีโปรแกรมไปไหนกัน เชอรี่กับเอ็มเลยขอเดินสำรวจรอบ ๆ โรงแรมหน่อยละกัน เพราะพรุ่งนี้เราก็ไม่ได้พักที่นี่แล้ว โรงแรมนี้อยู่ตอนล่างของเมืองเกียวโต เงียบ ๆ ไม่มีห้าง เดินไปหลายกิโลเจอร้าน ดังนี้ 7-11, Family Mart, Lawson, tsutaya, Dotomo, Pa chin ko ฯลฯ
วันนี้ง่วงแล้ว นอนเก็บแรงก่อนแล้วกันนะ
โอะยะซุมินะไซ
Tweet
